Hoi, fijn dat je er bent!
Mijn naam is dus Mascha.
Als iemand op de basisschool vroeg wat ik wilde worden zei ik, nadat het antwoord eerst een tijd “schrijfster” was geweest: “Mensen helpen!”.
En dat is eigenlijk nooit meer anders geworden.
Eigenlijk kreeg ik in mijn eindexamenjaar het advies om geen psychologie te gaan studeren, omdat ik te sensitief zou zijn. Ik heb in de loop der jaren ontdekt dat mijn sensitiviteit juist mijn kracht is in het werken met mensen. Hoewel dat best een zoektocht was.
Van 1996-2002 studeerde ik psychologie in Nijmegen met als afstudeerrichtingen Klinische psychologie en Neuro- en revalidatiepsychologie. Na mijn studie waarin ik stage heb gelopen in de GGZ (toen nog RIAGG) ben ik gaan werken in de ouderenzorg. Ik ontdekte dat ik het heel mooi werk vond. Oudere mensen dragen de wijsheid van veel levenservaring in zich. Verder leerde ik dat je diep van binnen helemaal niet zoveel verandert als je oud en gerimpeld bent. Het leerde me veel over hoe levens kunnen verlopen; vaak zo anders dan gedacht of gepland, over de impact van ziekte en verliezen en hoe vroegere ervaringen kunnen blijven doorwerken.
In die tijd (2005-2007) volgde ik ook de postdoctorale opleiding tot Gezondheidszorgpsycholoog.
Wat ik het allerliefst deed was behandelen en daarom ben ik uiteindelijk in de GGZ gaan werken. Hier werkte ik met met allerlei soorten problematiek en veel ook met mensen die langdurig vastliepen. Dit deed ik met veel plezier. Ik deed uitgebreide ervaring op met allerlei waardevolle behandeltechnieken, volgde allerlei cursussen (dat doe ik nog steeds) en ik merkte vooral ook dat bij mij hoort dat ik werk vanuit mijn hart en vanuit wie ik ben en wat ik voel. Daarbij put ik ook uit mijn eigen ervaringen en ontwikkelproces. Ik heb ontdekt dat er zoveel meer mogelijk is dan ik dacht. Dat wil ik graag doorgeven.
Uiteindelijk na bijna 11 jaar GGZ, was het tijd voor iets anders en ben ik na een korte terugkeer naar de ouderenzorg in de revalidatiezorg terechtgekomen. Hier zie ik hoe veerkrachtig mensen zijn en hoe ziekte, ingrijpende lichamelijke veranderingen of beperkingen mensen ook juist de weg kan wijzen naar waar ze eigenlijk moeten zijn. Hoe moeilijk dit proces soms ook is.
En toen ben ik in december 2021 (voor mijn gevoel; eindelijk!) daarnaast gestart met mijn eigen praktijk. Iets waar ik al meer dan 20 jaar van droomde. Een plek waar ik mijn eigen sfeer kan neerzetten, en waar mensen zich veilig en op hun gemak voelen. Waar ik mensen help door te zien en te voelen wie ze werkelijk zijn en ze hier weer mee in verbinding breng.
“Every bad feeling is potential energy toward a more right way of being if you give it space to move toward its rightness”
Eugene T. Gendlin